Sezai Karakoç

Yok mu bir kahraman ki, meddin güneşe en yakın serhaddinde, kamaşmış ruhlara şöyle seslenmesini bilsin;

"Battığımız çirkeften kurtulmak için hep birden Allah'ın ipine sarılalım kardeşlerim! Med ve cezir çırpınışından, kuşku, korku ve umutsuzluk çırpınışından bizi temkin sularına erdirecek yalnız bu olacaktır.

Sürekli gece, sürekli kış, sürekli ölüm yoktur. Her an diriliş şafağının eşiğinde bulunuyoruz. Yeter ki, sırları kurcalamasını, aramasını bilelim. Gönüllerin birleşip hakikata dönüşünden ayın güneşe çevrilmesi mucizesi gerçekleşecektir.

Nefs kaygılarımızı bırakarak kutlu toplumun varoluşunda fenaya, oradan da Allah'ın varlığında bekaya yönelelim. Doğuya, batıya, bekleyen insanlığın ufuklarına dikelim faziletin anıtlarını.

"Başarı Allah'tandır" "Allah'tan başka havle ve kuvvet sahibi yoktur." "İnancıyla donanarak dünyanın en aciz halkları olmaktan çıkıp, en kudretli milleti olmasını bilelim."

Ve sonra birden bir yay gibi getilip, ok gibi uzayıp atılarak vaktin dönüşümüyle Cezir uçurumunda kivranan kutlu toplumun kalıntısı topluluğumuza şöyle desin;

"Ey kutlu avizenin yere çalınışıyla bin parçaya bölünüp un-ufak olmuş zerreleri! Umutsuzluk içinde toza toprağa, dumana ve ise, vapur bacasının karasına karışmaya başlamayasın sakın! Bu senin sonun olur. Bu en korkunç bitiş olur.

Ey mutlu mozaik parçası, yaklaş yaklaş senin gibi olmuşlara. Senin gibi aslına kavuşmayı bekleyenlere yaklaş ki, mucize soluğu üfürüldüğünde hepiniz birden biraraya gelecek ve bütünleşeceksiniz. Eski çini bütünü gibi, eski kutlu avize gibi bütün insanlıktan oluşan tapınağın avizesi olup yerine konacak ve her yanı ışıl ışıl aydınlatacaksınız.

Dayan, dayan ki; seller seni sürükleyip öbür kutlu zerrelerden uzağa düşürmesin.

Diren, diren ki; yeller seni üfürüp yanlızlığın cehenneminde kavurmasın.

Yüksel, yüksel ki; toprak, çöllerin tuzunda yakıp yandırmasın.

Yoğunlaş, yoğunlaş ki; zaman seni güveler gibi yeyip bitirmesin, erim çürüm etmesin.

Hür denizlerin inci tanesi gibi bir gün takılacağın yüzüğü, parmağı, gerdanlığı, boyunu bekle.

Sen öbürlerinin yüzüğüne kaş olacaksın. Onlar da senin yüzüğüne kaş olacaklar. Öbür kardeşlerin."

Sezai Karakoç / Gündonümü / Diriliş Mucizesi, sayfa 11-12