Seferî {Değerli Hocamız Nejat Sefercioğlu'dan

Bu başlıkta muhterem hocamızın yazılarına şiirlerine yer vereceğim...





ÂŞİNÂDAN SOR



Damlanın kadrini bilir mi deryâ?

Âşinâdan sorma, bîgâneden sor...

Mecnûn’un peşinde ne gezer Leylâ?

Âşinâdan sorma, bîgâneden sor...



Bülbülün feryâdı güle neşe mi?

Gülün açılması al mı, hile mi?

Bunca çekilenler dert mi çile mi?

Âşinâdan sorma, bîgâneden sor...



Gurbetin çektiği hasret mi acep?

Hasretin hasreti gurbet mi acep?

Yoksa bütün bunlar ibret mi acep?

Âşinâdan sorma, bîgâneden sor...



Gözlerin gözyaşı saçması nedir?

Dertsizin derdini açması nedir?

Âşığın aşkından kaçması nedir?

Âşinâdan sorma, bîgâneden sor...



Soysuzluk memnun mu soysuzluğundan?

Mutsuzluk mutlu mu mutsuzluğundan?

Sular neler çeker susuzluğundan?

Âşinâdan sorma, bîgâneden sor...



Hayâle mi daldı hayâller nerde?

Yalnızlık yalnız mı kaldı bir yerde?

Sıkıntı sıkılıp düştü mü derde?

Âşinâdan sorma, bîgâneden sor...



Zaman mı zamansız geldi zamana?

Zaman nasıl zaman verdi zamana?

Zamanın borcu mu vardı zamana?

Âşinâdan sorma, bîgâneden sor...



Geliri kalmayan, gideri neyler?

Kederden usanan, kederi neyler?

Sefer eylemezse seferî neyler?

Âşinâdan sorma, bîgâneden sor...

Yaradan kendi çjzmiş şu masmâvi göklere,

Sonra bayrak eylemiş ay yıldızı Türkler'e,

Boyamış kanlarıyla şehitler al renklere;

Her nesne yere düşer, düşmez ay yıldız yere;

Tâ ki kıyâmet kopa; yer yarıla, gök çöke!...



Saldırsa da erişmez ona hâinin eli,

Uzatsa da uzanmaz ona gâfilin dili,

Ona leke sürenin hemen kırılır beli;

Her nesne yere düşer, düşmez ay yıldız yere,

Tâ ki kıyâmet kopa; yer yarıla, gök çöke!...



Tasalanma arkadaş üç beş soysuz çıksa da,

Salyalar akıtarak birkaç bayrak yaksa da,

Gâfiller dudak büküp hep uzaktan baksa da;

Her nesne yere düşer, ay yıldız düşmez yere,

Tâ ki kıyâmet kopa; yer yarıla gök çöke!...



Güneşler solduramaz şafak rengi alını,

Çünkü o renge kattı şehitler al kanını,

Düşmesin yere diye verdi tatlı canını;

Her nesne yere düşer, düşmez ay yıldız yere,

Tâ ki kıyâmet kopa; yer yarıla , gök çöke!...



Şerefli hiç bir insan bayrağa ylan bakamaz,.

Hele Türk bayrağını ateş vurup yakamaz,

Nâmus, şeref yoksunu ortalığa çıkamaz;

Her nesne yere düşer, ay yıldız düşmez yere,

Tâ ki kıyâmet kopa; yer yarıla, gök çöke!...



Sen sanma ki Türk yurdu çakallara yurt olur,

Saldırırsa çakallar her Türk birer kurt olur,

Zillete düşenlere bu gerçekler dert olur;

Her nesne yere düşer, düşmez ay yıldız yere,

Tâ ki kıyâmet kopa; yer yarıla, gök çöke!...



Şeref bilir seferî Türk milleti ölmeyi,

Göz kırpmadan vatana tek cânını vermeyi,

Bayrak bayrak ruhları gönderlere çekmeyi;

Her nesne yere düşer, düşmez ay yıldız yere,

Tâ ki kıyâmet kopa; yer yarıla, gök çöke!...



Mustafa Nejat SEFERCİOĞLU