Divan şiirindeki âh kelimesinin bizim bilmediğimiz anlamları

Üzerine sırlardan örülü şalını atmış,gıcır gıcır sallanan sandelyesiyle penceresinden gözlerini üzerimize dikmiş divan şiirinin ihtişamını anlamak her baba yiğidin harcı değil ne yazık ki..Çünki üstâdların kaleminden öyle mısralar damlamış ki bir âhhhh kelimesinde bile ne anlamlar saklı.Bilindiği gibi âh kelimesi elif ve he harfleriyle yazılıyordu hepimizin özlemle yad ettiği Osmanlı Türkçesinde.. Ve bu harflerin anlamı üstâdlar için sevgilinin sînede açtığı derin yaraları ifade ediyordu.elif uzun olması itibariyle kılıçla açılan çizik çizik yaraları,he de yürekde göz göz olmuş yuvarlak,okla açılmış yarayı simgeliyordu...Yani aşık çektiği acıları bir nevî resmediyordu.Âşığın çektiği âh bu yüzden bu kadar anlamlıydı,içliydi,temizdi..Bu yüzden bir âh'da yürekler sızlar;alemler yerinden oynardı.Bu öyle bir âh ki daha ne anlamlar saklıyordu avucunda.
Âh kelimesinin belkide en mükemmel icrası Alemlerin Rabbini simgelemesiydi.Çünki elif Allah yazarken başta; he de sonda yer alır.Yani Allah kelimesinin baş ve son harfleridir âh.Bu demek oluyor ki şair çektiği her âhta Rabbini tesbih ediyordu.Bu nasıl bir inceliktir ki bizler bunu görmekten yoksunuz..
Âh kelimesinin anlamı bu kadarla da sınırlı değil..Doğu zihniyetinin mahsülleri,süslü bir dille yoğurulmuş,anlaşılmaz(!) divan şiirinde âh kelimesinin simgelediği üçüncü şey ise elifin minare,he nin ise kubbe olması itibariyle camii'dir.Şairler sevgilileri için âhlarken bile inançlarının mabedini unutmamışlardır.Din dışı olarak nitelenen divan şiirinde inanç işte bu şekilde üzerine şalını örterek çıkarılmıştır bizlerin karşısına.. Tabii anlayana..
Divan şiirindeki kelimelerin bizim göremediğimiz anlamlarını gösterecek olanlar bizi bu inceliklerden mahrum etmesinler lütfen..